Tahirih

Tahirih - znana w historii Persji jako bardzo wybitna poetka z początku XIX wieku. Jej ojciec Muhammad Salih Baragháni zajmował bardzo wysokie stanowisko w hierarchii duchowieństwa Islamu.
Była jego najukochańszym dzieckiem, dlatego nauczył ją czytać Koran (a w tamtych czasach tylko mężczyżni mogli uczyc się go czytac) oraz miała dostęp do jego biblioteki, gdzie spędziła większość swojego dzieciństwa. Kiedy miala 18 lat znała na pamięć cały Koran. Zaczęła pisac wiersze, po czym została jedną z najbardziej znanych poetek i uznano ją za najbardziej wykształconą kobietę w Persji.

W 1844 roku zaakceptowała Ali Muhammada z Shirazu znanego jako Bab za Proroka (Mehdi). Powiedziała że ten kto zna Koran nie może nie zaakceptować Baba i zaczęła z dużym entuzjazmem głosic nową wiarę znaną w historii jako Babizm.



W 1848 roku podczas konferencji babitów w Badasht, Tahirih zrzuciła z siebie "czador" - zasłone z twarzy - mówiąc, że nadszedł już czas na to, żeby kobiety miały takie same prawa jakie mają mężczyźni. To był rewolucyjny moment w historii Persji i ludzkości.

Babizm został uznany za herezje i dużo babitów zostało zabitych. W 1850 roku Bab został rozstrzelany. Dwa lata póżniej w 1852, Tahirih razem z innymi wybitnymi nauczycielami wiary wtrącono do więzienia w Teheranie, w którym zmarła. Jej wiersze na język angielski tłumaczyła Martha Root.