Życie i Śmierc (cytaty)

"Śmierć, posłaniec radości, otwiera drzwi do wiecznego życia we wszystkich światach Boga"

Baha’u’llah, "Pokłosie Pism"


O SYNU NAJWYŻSZEGO!
Śmierć przeznaczyłem dla ciebie jako radosną nowinę;
Czemu się smucisz z jej przyczyny?
Światło stworzyłem, by cię oświecać;
Czemu się przed nim zasłaniasz?

Baha’u’llah, Słowa Ukryte


Śmierć przynosi każdemu ufnemu wyznawcy kielich, który zaprawdę jest życiem. Przynosi ona radość, daje szczęście. Obdarza darem życia wiecznego.

Jeśli chodzi o pytanie czy dusze rozpoznają się w świecie ducha: Jest to pewne; gdyż Królestwo jest światem wizji gdzie wszystkie ukryte rzeczywistości zostają objawione…

…miłość odczuwana do bliskiej osoby nie zostanie zapomniana w świecie Królestwa. Tak samo nie zapomina się życia przeżytego w materialnym świecie.

Abdu’l-Baha

Przekonanie, że po śmierci ciała duch znika, jest jak wyobrażenie, że ptak w klatce zginie jeśli zniszczymy klatkę, chociaż ptak nie ma się czego obawiać z powodu zniszczenia klatki. Nasze ciało jest jak klatka, a duch jak ptak… jeśli zniszczymy klatkę, ptak będzie dalej istniał. Jego odczucia będą nawet silniejsze, jego postrzeganie zwiększone, jego szczęście pełniejsze

Abdu’l-Baha

„Przejdźmy teraz do twojego pytania dotyczącego duszy człowieka i jej przetrwania po śmierci. Wiedz prawdziwie, iż dusza po odłączeniu od ciała będzie dalej czyniła postępy póki nie osiągnie obecności Boga, w stanie i w warunkach, na jakie nie mogą wpłynąć ani bieg wieków i stuleci, ani też zmiany i przypadki tego świata. Będzie trwała tak długo, jak królestwo Boga, Jego supremacja, Jego władza i potęga trwać będą. Objawi znaki Boga oraz Jego atrybuty, odsłoni Jego dobroć oraz szczodrość”

Baha’u’llah „Pokłosie Pism”

Człowiek to największy talizman, ale brak odpowiedniego wychowania odarł go z wrodzonych mu dóbr. Powołany został do istnienia przez słowo, wypływające z Bożych ust; następne słowo doprowadziło go do uznania Źródła jego wychowania; kolejne słowo zabezpieczyło jego pozycję oraz przeznaczenie. Wielka Istota powiada: Postrzegajcie człowieka jako złoże bogate w szlachetne kamienie nieocenionej wartości. Jedynie dobre wychowanie może sprawić, że odsłoni ono swoje skarby, a ludzkość zyska możność czerpania z niego pożytku.”

Baha’u’llah „Pokłosie Pism”

O słudzy Moi! Nie martwcie się, jeżeli w tych dniach i na tym ziemskim padole Bóg zarządził i objawił rzeczy sprzeczne z waszymi życzeniami, czekają was bowiem z pewnością dni błogiej radości i niebiańskiej rozkoszy. Odsłonięte zostaną przed waszymi oczyma święte światy pełne duchowej wspaniałości. Za sprawą Jego przeznaczenia w tym i w przyszłym świecie korzystać będziecie z ich dobrodziejstw, brać udział w ich radościach i przypadnie wam w udziale część ich ożywczej łaski. Osiągniecie bez wątpienia każdy z nich.”

Baha’u’llah „Pokłosie Pism”

Na początku swego ludzkiego życia, człowiek był embrionem w łonie [matki]. Tam otrzymał zdolności i talenty potrzebne w rzeczywistości ludzkiej egzystencji. W tym stanie ograniczenia zostały mu nadane siły i moce niezbędne dla tego świata. Żyjąc na tym świecie człowiek potrzebuje oczu – potencjalnie otrzymał je w tamtym; potrzebuje uszu – dostał je tam gotowe do swej nowej egzystencji. Zdolności wymagane w tym świecie zostały mu nadane w łonie [matki] (…).

Zatem w tym świecie musi się on przygotować na następne życie. To czego będzie potrzebował w świecie Królestwa, musi zdobyć tutaj. Tak jak będąc w łonie matki przygotował się poprzez nabywanie sił koniecznych w tej sferze egzystencji, podobnie moce niezbędne dla istnienia duchowego musi potencjalnie osiągnąć na tym świecie”

Abdu’l-Baha „Promulgation of Universal Peace”

Jesteście jak ptak, który z całą siłą swoich silnych skrzydeł, przeszywa bezmiar niebios pełen doskonałej, radosnej pewności, aż zmuszony koniecznością zaspokojenia głodu sfruwa chciwie do wody i gliny ziemi w dole i zaplątawszy się w sieć swoich pragnień, nie może już podjąć stąd lotu do sfer, z których przyleciał. Ponieważ nie jest w stanie zrzucić z siebie brzemienia, które ciąży na jego zabrudzonych skrzydłach, ten ptak, jak dotąd mieszkaniec niebios, nie ma innego wyjścia, jak tylko szukać mieszkania w prochu. Dlatego, o słudzy Moi, nie kalajcie sobie skrzydeł gliną krnąbrności i próżnych pragnień; nie pozwólcie też, by splamił je kurz zazdrości i nienawiści, żebyście nie stracili możliwości wzbicia się w niebiosa Mojego Boskiego poznania.”

Baha’u’llah

Drzwi do poznania Pradawnego Bytu zawsze były zamknięte przed obliczem ludzi i na zawsze takimi pozostaną. Żaden rozum ludzki nie zyska nigdy wstępu na Jego święty dwór. Na znak miłosierdzia i jako dowód łaskawości, objawił On jednak ludziom Słońca swojego boskiego przewodnictwa, Symbole swej boskiej jedności i zarządził, że wiedza tych uświęconych Istot ma być identyczna z wiedzą Jego własnego Ja. Ktokolwiek je uzna, uznał Boga. Ktokolwiek usłucha ich wołania, usłuchał Głosu Boga i ktokolwiek da świadectwo prawdzie ich Objawienia, dał świadectwo prawdzie samego Boga. Ktokolwiek się od nich odwróci, odwrócił się od Boga i ktokolwiek nie uwierzy w nie, nie uwierzył w Boga. Każda z nich jest Drogą Boga, łączącą ten świat z królestwami na wysokościach oraz chorągwią Jego Prawdy dla wszystkich w królestwach ziemi i nieba. Są one Objawicielami Boga pośród ludzi, dowodami na Jego Prawdę oraz znakami Jego chwały.”

‘Abdu’l-Bahá

Prorocy i Posłańcy Boga zostali zesłani w celu prowadzenia ludzkości prostą Drogą Prawdy. Celem ich objawienia było nauczanie wszystkich ludzi, aby mogli oni w godzinie śmierci, w największej czystości i świętości oraz uniezależnieni od wszystkiego, wznieść się do tronu Najwyższego. Światło, którym te dusze promieniują, odpowiedzialne jest za postęp świata i jego ludzi…

Baha’u’llah Pokłosie Pism